هدیه ی بی همتا

سلام پسر گلم! هفت سالگی ات مبارک! دیگه مردی شدی برای خودت. هفت سال از بودن با تو گذشت.  هفت سال پر از خاطره های زیبای مادر بودن. هفت سال از لحظه ای که با گریه به دنیا اومدی و من از لای دست پرستارها گردن می کشیدم تا ببینمت.هفت سال گذشت از اولین باری که در آغوشت گرفتم و تو از شیره ی جانم نوشیدی و چشم دوختی به صورتم. هفت سال پر از شیرینی هات و بازیگوشیهات و شیرین زبونی هات و شیطنت هات. هفت سال پر از نگرانی های مادرانه ی من. این هفت سال گذشت. خوب و بد؛ آسون و سخت. خدا کند تاثیر خوبی تو سال های بعدی زندگیت داشته باشه. از خدای مهربون و توانا می خوام اشتباه هایی رو که در تربیتت مرتکب شدم ببخشه و با بهترین هاش اون ها رو برات جای...

سید علی: مامان! اگه گفتی یه موش جادوگر چه جوری یه گرگو می خوره؟ مامان: چه طوری؟ سید علی: تبدیلش میکنه به یه گرگ پنیری، بعد تیکه تیکه اش می کنه و می خوره. دیشب رفته بودیم خرید. دیر اومدیم . من سریع مشغول پختن غذا شدم. محمدحسین هم تب داشت چون واکسن زده بود. آشپزخونه هم بعد خرید خیلی شلوغ پلوغ بود و .... خلاصه خدا منو ببخشه. نمازم قضا شد. یهو ساعت 12.5 یادم افتاد و بلند گفتم: وای! نمازم قضا شد. سید علی با تعجب گفت: مامان! یعنی چون داشتی غذا می پختی نمازت غذا شد؟ آقاهه داشت به من آدرس می داد: میرین کریم خان، سر ویلا..... سید علی: کدوم ویلااا؟   ...

سید علی: مامان! مو و راز شبیه همن. می دونی چرا؟ هر دو تاشونو نباید به نامحرم نشون داد.

...

سید علی کوچولوتر که بود چند تا دوست خیالی داشت با اسمهای عجیب غریب. هانی، مانیان، خان جَبی، حاجی بهروز و ... . صمیمی ترین شون هم هانی بود. سیدعلی کلی باهاش حرف می زد و بازی می کرد و بعضی روزها تا شب همش باهاش بود تا حدی که ما یه مدت باید سر سفره برای ایشون هم بشقاب و قاشق می گذاشتیم.  من واقعا گاهی وقتا می ترسیدم انقدر که حضورش برای سید علی واقعی بود. حاجی بهروزم یه رستوران و کافی شاپ داشت و علی هر وقت با دوستای خیالی دیگه اش می رفت بیرون، با صدای بلند به حاجی بهروز سفارش غذا و چایی می داد! ...

نزدیک ترین دوست و فامیل سید علی، پسرداییش، علی محمده. اون نه ماه از سید علی کوچکتره.  اینم علی محمد:   ...

٣٠/٢/٩٠ سید علی: مامان! از کجا معلوم دین ما درسته؟ و چند روزه ذهنش درگیر این مسئله است که خدا از اول بوده؟ کی خدا رو درست کرده؟ من و باباش که دکتر فلسفه(!) است بهش جواب های مختلفی می دیم. سید علی گوش می کنه، قیافه اش متفکرانه می شه، میره و دوباره میاد و سؤالشو تکرار می کنه. فکر کنم جواب های ما قانع کننده نیست. تا جایی که یادم میاد تو دوره ی راهنمایی درگیر این مسائل بودیم من و چند تا از دوستام. پی نوشت: راستش این چند وقته فکر می کنم همه ی سؤال های بچه ها، سؤال های ما بزرگ ها هم هست. با این تفوت که ما بدون یافتن جواب، اون سؤال ها رو پرت می کنیم عقب ذهنمون تا درگیرش نشیم و بچه ها هنوز امیدی به پیدا کردن جواب دارن. ...

سید علی: مامان! بابا! می خوام یه سوالی بپرسم، روم نمی شه.( در حالی که از دستشویی اومده و داره شلوارشو می پوشه) مامان: چیه مامان؟ سید علی: شما قبل از این که با هم ازدواج کنین ازدواج ناموفق داشتین که طلاق بگیرین؟ ...

سید علی شیطون من! دیروز برای امام زمان جشن گزفته بودیم؛ یه جشن شاد و خوب برای بچه ها. شما هم طبق معمول حسابی شیطونی کردی و کلی خوش گذروندی. ولی مامان دیگه داره کلافه می شه از دست شیطونی هات. آخه منم یه انرژی ای دارم عزیز دلم! حالا چند تا از کاراتو می نویسم تا بدونی آستانه تحمل من پایین نیست. شیطنت های تو خیلی زاده مامان جونم!  گریه ی یه دختر کوچولو رو درآورده بودی چون محکم قلقلکش داده بودی،  اشک یه پسر گنده رو درآورده بودی چون با فشفشه لباسشو سوراخ کردی و دستشو سوزونده بودی. نصف بادکنک ها رو تنهایی ترکوندی. تمام پفیلاها رو وسط سالن پخش کردی. وسط صحبت های آقای معلم، کلی پلخجه زدی و بلند بلند حرف می زدی. کلی آقای عروس...